در تير اندازی به هدفهای پرنده ای که در مسير عمود به محور تير اندازی حرکت می کنند،مسئله پيشگيری اهميت می يابد.اينکه چقدر بايد پيشگيری کرد مسئله بسيار پيچيده ای است.
البته می توان سرعت پرندگان مختلف را از مدارکی که در اين زمينه منتشر شده،به دست اورد.ليکن تخمين سرعت پرنده هدف و اينکه از حد اکثر سرعت پروازش سود جسته يا با سرعت کمتر در پرواز است،در زمانی بسيار کوتاه امری است تقريبا محال و اگر شکارچی بخواهد خود را با چنين محاسباتی در گير کند،فرصت تير اندازی را از دست خواهد داد.پيشگيری عبارتست از فاصله ای که تير انداز به نقطه ای واقع در جلو هدف تير اندازی می کند تا در لحظه ای که ساچمه ها مسافت تير اندازی تا مسير حرکت هدف را طی کرده اند ،هدف نيز به ان نقطه برسد.يا به عبارت ديگر ،الگوی پخش ساچمه و مسير پرواز هدف در يک لحظه با يکديگر تلاقی کنند.
در مورد تيراندازی به هدفهائی که از پيش پای تيرانداز پرکشيده مستقيما يا تقريبا به خط مستقيم از او دور می شوند و يا هدفهائی که از رو به رو به سمت تير انداز پرواز می کنند نياز چندانی به پيشگيری نيست.کافی است تيرانداز با در نظر گرفتن مسير پرواز هدف ،چنانچه لازم باشد کمی به پائين يا بالاتر از پرنده تيراندازی کند.
پيشگيری لازم برای تير اندازی به هدفی که در مسير عمود بر محور تيراندازی حرکت ميکند ،چگونه بايد صورت پذيرد؟
ساده ترين،موثرترين و عملی ترين راه کار اين است که تير انداز پس از بالا اوردن تفنگ ،يکپارچه کردن ان با نيم تنه بالائی و هم محور کردن ديد چشمانش با لوله لوله مسير پرنده را از پشت سر ان با چشمانش و تفنگش دنبال کند،خط نشانه را از هدف جلو تر ببرد و بدون متوقف کردن حرکت تفنگ ،ماشه را بچکاند.
اين حرکات و اعمال بايد دقيقا هم اهنگ با يکديگر صورت پذيرد.مسئله ادامه حرکت تفنگ به هنگام کشيدن ماشه از ساير نکات مهم تر است.اغلب مشاهده می شود که فردی به زعم خود خود ،هم اصول را در تير اندازی به هدفی متحرک رعايت ميکند ،ليکن باز هم بيشتر تير هايش به خطا ميرود.
به احتمال قوی دليل اين عدم پيشرفت متوقف کردن حرکت تفنگ در لحظه کشيدن ماشه و يا خارج شدن ديد تير انداز از محور لوله است.در مورد پيشگيری اخرين توصيه اين است که:ميزان پيشگيری لازم را تخمين زده انرا ۲ برابر کرده ،حرکت تفنگ را متوقف نکرده و ماشه را بچکانيد و باز هم حرکت تفنگ را ادامه دهيد.