نگاهی بر تاریخچه نجوم
از دیدگاهی کلی تر تاریخچه نجوم رو به صورت دیگری نیز میتوانیم مورد برسی قرار بدیم:
تاریخ نجوم رو می شه به 3 قسمت تقسیم کرد :
1.دوره زمین مرکزی 2. دوره ی کهکشانی 3.دوره کیهانی
1.دوره زمین مرکزی:
آغاز این دوره در تاریخ باستان بود و پایان آن در قرن شانزدهم.
منجمان نخستین معتقد بودند که زمین در مرکز جهان قرار دارد و خورشید، ماه و ستارگان به دور زمین ساکن می گردند.علاقه ی آنان به طور عمده معطوف به مسائل علمی و رابطه های فرضی بود. با این این؛ کشفهای برجسته ای در این دوران صورت گرفت.
گاهشماری با دقت زیاد رشد کرد. دایره البروج _مسیر طاهری خورشید از میان ستارگان _ تعریف شد.دوره کامل کسوف و خسوف تعیین گردید و در قرن دوم پیش از میلاد به حرکت محور زمین پی برده شد.
نیکولاس کوپرنکوس یکی از دانشمندان موفق این دوران بود
2. دوره کهکشانی:
این دوره از قرن هفدهم تا قرن نوزدهم طول کشید.در وقاع نجوم جدید با این دوره اغاز شد.
کوپرنیکوس نشان داد که زمین نه تنها درمرکز جهان نیست، بلکه فقط یکی از سیاراتی است که به دور خورشیدی می گردد که ستاره ای از ستاره های بیشمار آسمان است.یکی از بیلیونها ستاره ی همانند دور و بر ما که برخی بزرگتر یا کوچکتر و برخی سنگین تر ویا سبک تر از آنند.
در این دوره مطالعه ی نجوم، علمی تر شد.پیشرفت هایی که در این دوره صورت گرفت، نتیجه تلفیق کارآمدی بود از رصدهای پردامنه، وسایل پیشرفته و کار نبوغ آمیز علمی.
3.دوره کیهانی:
این دوره از قرن بیستم آغاز شد و هنوز ادامه داره. در این دوره مشخص شد که کهکشان راه شیری که خورشید ما به اون تعلق داره فقط یکی از بیشمار کهکشان های بسیاری است که برخی بزرگتر و برخی کوچکتر از کهکشان ما هستند.
بخش زیادی از تحقیقات یک قرن اخیر به به دست آوردن تصویری کامل از جهان اختصاص یافته است.
در این دوره نجومی است که ما زندگی می کنیم و تا پایان آن راه درازی در پیش است.
|