مقاومت صنعت تلویزیون در برابر اینترنت

[Angel]

این روزها می توان به طرق مختلف به اینترنت دسترسی داشت: از طریق تلفن، درآسانسور، در تاكسی، در هواپیما و حتی برخی از شركت ها سعی دارند در پشت درب یخچال كار با اینترنت را امكان پذیر سازند.
با این وصف چطور می شود كه بزرگ ترین صفحهء زندگی ما، یعنی صفحهء تلویزیون، به اینترنت دسترسی ندارد؟


این سوال باعث شده تا نهضتی توسط تولیدكنندگان تراشه ها و پردازشگرها در جهت ادغام اینترنت و تلویزیون آغاز شود. نسل جدید تلویزیون ها قابلیت كامل مرور اینترنت را خواهند داشت و به مانند كامپیوترهای شخصی عمل خواهند كرد. در ماه اكتبر شركت اینتل تراشهء تلویزیونی خود را تولید كرد و بسیاری از دیگر شركت های تولید كنندهء پردازشگرها نیز همین راه را خواهند پیمود.


اما نكته ای كه بسیار قابل تامل است در اینجاست كه تولید كنندگان تلویزیون ظاهراً با این حركت مخالفند. موضع شركت سونی این است كه مصرف كنندگان دوست ندارند كه تلویزیونی مشابه كامپیوتر داشته باشند و تنها برنامه های محدود موسوم به Widget بر روی صفحهء تلویزیون قابل پذیرش خواهد بود.

برخی از تحلیل گران صنعت با این نظر موافقند و اعتقاد دارند كه بسیاری از مصرف كنندگان ترجیح می دهند كه تجربهء یك-طرفه و نه متعامل با تلویزیون داشته، بر روی صندلی های راحتی لم دهند و برنامه های مورد علاقهء خویش را تماشا كنند.


یكی دیگر از موانع ادغام تلویزیون و اینترنت هزینهء آن است. در حال حاضر حاشیهء سود صنعت تلویزیون بسیار پایین است و بكارگیری تكنولوژی های جدید هزینه ها را لااقل 100 دلار در هر دستگاه افزایش خواهد داد.